• Rente: toegelaten of verboden (Islambankieren).

VRAAG: Mag je een huis kopen door middel van een rentedragende hypotheeklening of een lening aangaan wegens ernstige omstandigheden waardoor uw leefgewoonte en gezondheid in gedrang komt (straatleven, operaties,…) ?

 

ANTWOORD: Het lenen van geld dat je vervolgens in termijnen met rente terugbetaalt, wordt in de Islam Ribaa Nasie’ genoemd (woeker op basis van het uitstel van betaling dat de lener krijgt). Islam maakt geen onderscheid tussen een klein of groot bedrag als het gaat om de woeker. Dit alles is haraam (verboden) volgens het Boek van Allah, de Soennah van de Profeet (vzmh) en Idjmaac (consensus) van de moslimgeleerden. Dit op basis van het volgende vers dat als volgt vertaald kan worden:

“Allah heeft (het drijven van) handel toegestaan en woeker verboden.”  (Soerat al-Baqarah: 275)

Ook zegt Allah wat als volgt vertaald kan worden:

“O gelovigen! vreest Allah en laat (achterwege) wat aan woeker is overgebleven, als jullie (waarachtige) gelovigen zijn.” (Soerat al-Baqarah: 278)

Datgene waar de zuster het over heeft valt ook onder woeker. Allah zegt wat als volgt vertaald kan worden:

“Als jullie dan berouw tonen (aangaande de woeker) dan hebben jullie (recht op) jullie (oorspronkelijke) kapitaal.” (Soerat al-Baqarah: 279)

Allah heeft geen zondaar (ongeacht zijn zonde) de oorlog verklaard, behalve de woekeraar (zowel de betaler als de ontvanger worden als woekeraar beschouwd in de Islam). Hij zegt wat als volgt vertaald kan worden:

“En als jullie het niet doen (het laten van woeker), weest dan voorbereid op een oorlog van (de kant) Allah en Zijn Boodschapper.” (Soerat al-Baqarah: 279)

Djaabir bnoe cAbdellah overlevert dat de Boodschapper van Allah de ontvanger van woeker, de betaler ervan, de opsteller van het contract ervan en de getuigen ervan heeft vervloekt, en hij zei: “Ze zijn allen gelijk (in zonde).” (Moeslim)

Uit deze overlevering kunnen we opmaken dat voor de betaler en de ontvanger hetzelfde oordeel geldt; zij zijn even schuldig! Verder attenderen wij de moslims erop dat het zich hieraan schuldig maken tot de Moebieqaat (zondes die iemand naar de ondergang helpen) behoort, die ook in vroegere religieuze wetten verboden waren. Allah zegt wat als volgt te vertalen is:

“En (vanwege) het nuttigen van woeker door hen, terwijl het hen verboden was gemaakt”  (Soerat an-Nisaa’: 161)

Het verbod op woeker is, zoals de andere verboden zaken, niet afhankelijk van een bepaalde tijd of plaats. Zoals het de moslim niet is toegestaan om overspel te plegen met een moslim, is het ook niet toegestaan om overspel te plegen met een niet-moslim. Dit voorbeeld geldt ook voor diefstal en zeker ook voor woeker. Wie anders beweert, moet met duidelijke bewijzen komen vanuit de Koran en de Soennah van de Profeet (vrede zij met hem). Wie dit niet doet heeft over Allah zonder kennis gesproken. Allah zegt wat als volgt vertaald kan worden:

“En zegt niet over datgene wat jullie tongen aan leugens beschrijven: ,,Dit is halaal en dit is haraam om (daarmee) leugens over Allah te verzinnen.” (Soerat an-Nahl: 116)

Tegenwoordig zijn er een aantal Mashaa’ich (moslimgeleerden) die woeker toestaan voor mensen die in het Westen wonen. Dit zijn niets anders dan volstrekt eigen meningen waarvoor geen enkele bewijs is te vinden. Het is voor ons dan ook niet toegestaan om hen hierin te gehoorzamen, dit op basis van de uitspraak van Allah (vertaling van de interpretatie):

“En als jullie over iets twisten, voert dit dan terug tot Allah en Zijn Boodschapper.” (Soerat an-Nisaa’: 59)

Tevens zei de Profeet (vrede zij met hem): “(Er kan) geen (sprake zijn van) gehoorzaamheid (aan iemand die iets vraagt dat resulteert) in ongehoorzaamheid tegenover Allah.” (al-Boechari en Moeslim)

Samengevat kunnen wij zeggen dat het betalen en ontvangen van woeker haraam is, zowel in de Islamitische landen als in de niet-Islamitische landen en ongeacht of we nu te maken hebben met een moslim of een niet-moslim.

————————————————————————————–

Wat betreft Islambankieren omtrent interesten:
Interest, rente, woeker, ribaa is zonder enige twijfel verboden in al-Islaam. Ribaa was ook verboden in het Oude Testament (Torah) Deuteronomium 23:20 U mag geen rente vragen als u iets aan een volksgenoot leent, of het nu gaat om geld of voedsel of wat u ook maar tegen rente te leen kunt geven. Echter in vers 21 is dit verbod gewijzigd door Ribaa toe te staan aan niet-Joden: Van een buitenlander mag u wel rente heffen, maar niet van iemand uit uw eigen volk. Als u zich hieraan houdt zal de HEER, uw God, u zegenen in alles wat u onderneemt in het land dat u in bezit zult nemen. (Nieuwe Bijbelvertaling)

Toen bankieren zonder Ribaa voor het eerst werd voorgesteld in de jaren 70 werd dit bespot door de westerse financiële wereld. Het idee van bankieren zonder Ribaa was ondenkbaar, ondanks dat het bij de economen bekend was, dat hoe lager de rente peilingen zijn, hoe gezonder de economie. Maar ‘geen Ribaa’ is nooit overwogen.

Momenteel is het Islamitisch Bankieren bekend als de leidende financiële institutie, en de overgrote meerderheid van de internationale wereldbanken (zoals CitiCorp, Deutsche Bank) hebben Islamitische investeringsrekeningen en portefeuilles. Deze zijn niet alleen in het leven geroepen omwille van de islamitische klanten. Als zulke rekeningen financieel verlies betekenden, dan hadden de banken deze niet onderhouden. Integendeel, ze zijn juist zeer liquide en winstgevend bevonden.

Meer dan 200 Islamitische financiële instituties wereldwijd, beheren fondsen van meer dan USD 150 miljard. Zelfs onder de strikte voorwaarden, groeit het Islamitisch bankieren in het afgelopen decennium gestaag, met 15 procent per jaar. In de recente jaren hebben Iran, Soedan en Pakistan zich ontdaan van de traditionele manier van commercieel bankieren en hebben de Islamitische modellen voor bankieren overgenomen.

1. Islamitisch bankieren is het antwoord van het verstand van de moslim op het instituut van commercieel bankieren.[1] Het herorganiseert de financiële instellingen op een andere fundering dan Ribaa. Geld krijgt geen prijs. Dus moeten de lonen onbelast zijn. Al-Islaam wil niet dat sociale relaties georganiseerd worden op basis van een onderpand waarbij de een voordeel uit een ander buit (credit-debet relatie). Rechtvaardigheid en eerlijkheid vormen de peilers van Islamitisch economische principes. Op grond hiervan, is er geen beloning voor kapitaal totdat er handelsrisico gelopen is.

2. De fundering voor de tussenkomst van Islamitische financiën is door deel te nemen op natuurlijke wijze. De vijf hoofd manieren van het Islamitisch financieren weerspiegelen allen deze opzet.

   a. Muraabahah (Mark up of Cost plus financing): De klant gaat naar de Islamitische bank om geld te krijgen voor de aankoop van een zekere handelswaar. De bank koopt de handelswaar contant en verkoopt het aan de consument met een winst. Aangezien de klant geen geld heeft, koopt hij de handelswaar op uitgestelde basis. De twee verkoop contracten behoren gescheiden te zijn en er moet sprake zijn van echte transacties.

   b. Mushaarakah (Partnership): Twee of meerdere investeerders investeren in een project. Iedere partner is aangewezen tot een bepaalde aandeel in de winst of in het verlies dat dit project teweeg brengt in een overeengekomen verhouding.

   c. Mudaarabah (Profit sharing): is een Islamitisch contract waarbij de ene partij voorziet in kapitaal en de ander in management met betrekking tot een specifieke handel. De winsten in zo’n overeenkomst kunnen in iedere overeengekomen verhouding tussen de eigenaar van het kapitaal en de vooraf aangestelde tussenpersoon verdeeld worden. Echter het verlies is volledig op rekening van de verschaffer van het kapitaal.

   d. Ijaarah (Leasing): is een schema waarbij de Islamitische bank een goed aankoopt als benodigdheid van de cliënt. De termijn van de lease kan volgens een overeengekomen afspraak zijn naar gelang de staat van het goed. Binnen de termijn van de lease blijft het goed in bezit van de verhuurder (de bank) maar het recht om er gebruik van te maken is overgedragen aan de huurder. Momenteel ondergaan veel banken ook een lease waarbij men tot de verkoop van het goed overgaat, volgens een vooraf afgesproken prijs aan het einde van de lease termijn.

   e. Loans with service charge: waarbij het honorarium de feitelijke uitgave is en iedere overstijgende uitgave die gerelateerd is aan de verrichtte arbeid wordt gezien als Ribaa. De service charge kan alleen nauwkeurig berekend worden nadat alle administratieve uitgaven voldaan zijn (bijvoorbeeld aan het einde van het jaar). Het is toegestaan een zekere heffing in rekening te brengen, het dan terug te betalen of het verschil op te eisen aan het einde van de boekingsperiode.

   f. Qard Hasan (Ribaa free loans): duidt de natuurlijke welwillendheid van lenen aan en is een dienst ten behoeve van de gemeenschap. De banken verschillen in hun regelgevingen m.b.t. inkomens. Sommigen stellen het alleen ter beschikking aan de eigenaren van hun investeringsrekeningen, sommigen voor alle rekeninghouders, boeren en ondernemers die niet bevoegd zijn om kapitaal te krijgen van andere bronnen.
Voetnoot:

[1] Moderne commerciële bankwezenactiviteiten is gefundeerd op de credit-debet verhouding tussen de inlegger en de bank aan de ene kant en tussen de lener en de bank aan de andere kant. Ribaa wordt gezien als de prijs voor krediet (credit), welke de mogelijke kosten voor geld afspiegelt.