• Bewustwording tot bekering naar de Islam.

Een overlevering van de Profeet (vzmh).
Op een dag kwam een jongen bij de Profeet  en hij zei: “O Profeet, ik wil me bekeren tot de islâm, maar geef me toestemming om zinâ te plegen.”  Toen Omar de woorden van de jongen hoorde, trok hij meteen zijn zwaard. Dit soort uitspraken was voor Omar onaanvaardbaar. Maar voor de Profeet  was dit niet het geval. Hij liet de jongen zeggen wat hij te zeggen had en vroeg:  “Jongen, als je moslim wil worden, alsjeblieft, doe dat maar (d.w.z. leg dan maar de sahadah af).”
En hij vroeg toen:  “Heb je een moeder of een zus of een tante?”  De jongen antwoordde: “Ja, die heb ik.”   De Profeet vroeg toen aan hem:  “Wat zou je vinden als iemand zinâ zou plegen met je vrouwelijke familieleden?”  Bij het horen van deze woorden werd de jongen rood van woede en zei: “Nee, nee, nee, Rasuloellah. Ik zou die ontuchtpleger vermoorden.”  De Profeet zei met een glimlach tegen de jongen: “Jongen, weet je dat als ik jou toestemming geef om zinâ te plegen, dat ik dan op hetzelfde moment iemand anders toestemming zou geven om ontucht te plegen met jouw vrouwelijke familieleden?”  De jongen knikte en zei: “In dat geval bekeer ik mij tot de islâm en zal ik nooit meer ontucht plegen.”

De verklaring van deze hadîeth.
Uit dit gesprek van de Profeet  en deze jongen kunnen we bepaalde lessen leren: Ten eerste, dat de Profeet iemand was die de kunst van de communicatie uitstekend beheerste. En hij wist hoe de etiquette en regels waren met betrekking tot het voeren van gesprekken en discussies. De Profeet  maakte nooit gebruik van de stiltes die in een gesprek vielen om ze meteen met woorden te vullen en hij zorgde ervoor het gesprek niet te overheersen. Ten tweede, dat de Profeet  zachte woorden gebruikte die het hart raakten en dat deze vol wijsheid waren en dat hij op deze manier mensen tot de weg van de waarheid opriep. Hij beoordeelde niet maar fungeerde als bewustmaker.

Aboe Hurayrah vertelde: “Een nasihah (advies) van de Profeet  was verkwikkend koel in ons hart. Ons lichaam beefde bij het horen. Als de Profeet  zijn kutbah (preek, rede) beëindigde waren we nog niet tevreden.”  Deze manier van communiceren moet elke da’awa (oproeper tot het geloof) eigenlijk gebruiken als een middel om onderzoek bij zichzelf te doen.

De missie van een da’awa is een voortzetting van de strijd van de Profeet  om de mensen naar het ware pad te brengen. Om de mensen die wij oproepen bewust te maken, moet een da’awa de kunst van discussie en argumentatie beheersen. Dit uit zich in goed gedrag, goede woorden, rechtvaardige woorden en een duidelijke argumentatie die voor de toehoorder makkelijk te aanvaarden is. Bovendien moet men het juiste ogenblik uitkiezen als men een oordeel over een bepaalde aangelegenheid wil uitspreken.

Het type voorbeeld van Allâh (swt).
Allâh heeft ons het goede voorbeeld gegeven. Dit voorbeeld moeten we volgen om de oemmah bewust te maken. Er is een verschil tussen de ayat die in Mekkah werden geopenbaard en de verzen die in Madinah werden geopenbaard. Dit verschil wordt duidelijk als we de vier fases in het verbod op het drinken van alcoholische dranken bestuderen. Allâh heeft de tradities en gewoonten die de oemmah toendertijd had stapsgewijs en in fases veranderd. Zodat toen de ayat kwam die het drinken van wijn verbood, de sahâbah hun alcohol direct weggooiden en de straten van Madinah overstroomden van de wijn. Waarom is dat? Dit kon alleen gebeuren omdat ze al beseften wat geloof in en gehoorzaamheid aan Allâh inhoudt en omdat ze daardoor bereid waren om Allâhs gebod meteen en zonder dralen uit te voeren.

Het type voorbeeld van de Profeet  
Een ander voorbeeld dat we kunnen volgen kunnen we vinden in de persoon van de Profeet . Aan de manier hoe hij zijn da’awah deed kunnen we zien hoe hij te werk ging om het bewustzijn van de oemmah te wekken. Zo kunnen we zien hoe de Profeet  met de bedoeïen omging die in de moskee plaste. De metgezellen van de Profeet wilden hem te lijf gaan, maar de Profeet  verhinderde dat, maande hen tot kalmte en gooide gewoon wat water over de bevuilde plek. Daardoor bekeerde de woestijnarabier zich tot de islâm. Hoewel de Profeet  op deze uitmuntende manier mensen opriep tot de islâm, waren er veel mensen die de islam niet accepteerden en geen gehoor gaven aan de da’awah van de Profeet.

En hoe staat het met ons?
Volgen wij het voorbeeld van de Profeet (vzmh)?